Blauw Gras

 16,95

Blauw Gras is 17 november 2018 gelanceerd tijdens Wereldprematuurdag. Met dank aan de “Vereniging voor Ouders van Couveuseouders” (VOC) gaat 1 euro per verkocht boek naar de VOC.
Auteur: Elly Godijn

Categorie: Tag:

Beschrijving

“Blauw Gras” vertelt het verhaal van een moeder die een meisje krijgt van 700 gram, 15 weken te vroeg geboren en met een slechte levensverwachting. Het verhaal van kracht, hoop, bewustwording en een te bewandelen pad met een gouden randje …

Ze zeggen dat het gras groen is.
Wij lopen op blauw gras.

Lotus weet met “haar ongelofelijke zijn” de medici en  de wereld om haar heen te verbazen.


“Een rollercoaster van gevoelens en emoties. Een boek vol Hoop en Respect. Het zal een hulp voor de één en een verhaal vol herkenning voor een ander zijn. Een aangrijpend debuut waar de liefde en kracht van afspat”
Moon Kager – Recensent Mustreads or Not

Diep geraakt. Indrukwekkend om het verhaal van de andere kant te lezen, wat het betekent om een prematuur te krijgen. Iedere professional moet dit boek lezen!
Miranda Hüsken – Neonatologieverpleegkundige AUMC- locatie AMC

Extra informatie

Auteur

Elly Godijn

ISBN

978-94-92115-79-9

Jaar van uitgave

2018

Aantal pagina's

345

Beoordelingen

  1. Mieke Schepens

    Blauw Gras vertelt het verhaal van Elly Godijn die een dochter krijgt van 700 gram; Lotus werd 15 weken te vroeg geboren en ze had een slechte levensverwachting.

    Elly schreef iedere dag in een soort dagboek haar gedachten, gevoelens en ervaringen neer. Pas later werd alles samengevoegd tot een echt boek, haar debuut.

    Dit verhaal, wat een ruggensteun kan zijn voor menige moeder die in een vergelijkbare situatie verkeert, zie ik toch meer als het durven neerschrijven van heel persoonlijke ervaringen die bewaard moeten blijven voor alle leden van haar familie. Op deze manier zal niemand het bestaan van Sam vergeten, hoe kort dat ook was.

    Bij het raam verschijnt een vlinder met donkerrode vleugeltjes en op iedere vleugel een zwart “oog”.
    ‘Dat vlinder, ik ken jou,’fluister ik geluidloos. Met mijn mond vorm ik de woorden.

    Met Sam is het uiteindelijk begonnen, dit verhaal over onvoorwaardelijke liefde, de kracht van een gezin, de bewustwording van de feiten en de ongelooflijke hoop die dit gezin en vooral Elly heeft vergezeld op hun pad.

    In de proloog lees je over een bevalling van een zoontje na vier maanden zwangerschap. Elly wist eigenlijk al eerder dat het niet helemaal klopte, maar Sam heeft al een plaats ik haar hart veroverd. ‘Een klein perfect minimensje.’

    Drie weken later krijg ik bezoek van een dagpauwoog vlinder. In januari zijn er geen vlinders, maar jij bent er wel. Ik open het raam en laat je naar buiten fladderen. Vrij. ‘Dag Sam, dag mooie vlinder.’

    Sam zou het vierde kind geweest zijn, naast Luna (12), Thomas (9), en Yort (6). Al snel liet Sam haar weten dat er een vijfde kind zou komen, een meisje. En haar naam zou Lotus zijn. Over jongensnamen hoeven Elly en haar echtgenoot Frits dus niet na te denken. Dat deden ze ook niet.

    Je begint met lezen in Blauw Gras en legt het niet meer weg. Er komen een heleboel medische termen voorbij maar die worden meteen verklaard in datzelfde hoofdstuk. Dat is prettig lezen op deze manier.
    Bovendien staat achterin het boek nog een verklarende woordenlijst.
    Ook de gevoelens van het gezin en het verplegend personeel worden mooi verwoord; het is niet allemaal rozengeur en maneschijn.

    Deze uitputtingsslag mondt uit in een grote zege: Lotus!

    Ik heb dit boek graag gelezen en waardeer het met vier fonkelende sterren.

  2. Jan Stoel

    Tussen Hoop en Vrees.
    “Stralend pak je mijn hand. Jouw glimlach beroert mijn hart en laat een spoor van liefde achter. Het kruipt langzaam door iedere vezel van mijn lijf, totdat mijn hele zijn tintelt van dit gelukzalige gevoel. Klein meisje, zacht handje, dapper meisje.”

    Het is het poëtisch begin van Blauw Gras van Elly Godijn. Het verhaal gaat over Lotus, Elly’s dochter. Ze wordt op 10 juni 2011 na een zwangerschap van 25 weken geboren: een prematuur. Het is het eerste jaar dat de medische zorg voor te vroeg geborenen van 26 naar 25 weken is gegaan. Blauw Gras verhaalt over de enorme impact die een prematuur heeft op het gezin, familie, betrokkenen, over maandenlang leven tussen hoop en vrees, maar ook over doorzettingsvermogen, vertrouwen, liefde en aandacht voor het kwetsbare en hoe om te gaan met het leven van alledag.

    Blauw gras is een autobiografisch, persoonlijk, intiem verhaal (geen roman) waarin van dag tot dag opgetekend wordt wat de schrijver ervaart, meemaakt, denkt. Elly toont haar diepste gevoelens tegenover haar kwetsbare dochter Lotus. Ze legitimeert haar boek door te zeggen dat ze een boek mist met hoop, een boek van een moeder die hetzelfde meemaakt. “Ik wil niet lezen over de dood, maar over kwetsbaarheid en kracht.” Twintig hoofdstukken later zegt ze dat ze besluit een dagboek te gaan schrijven en dat uit te gaan geven. Blauw Gras is boek waarin ook ingewikkelde termen worden uitgelegd. Een boek waaruit je kracht en moed kunt putten. Overigens zijn de namen verzonnen, behalve die van Lotus en Elly, wiens naam pas op pagina 320 voor het eerst genoemd wordt.

    “Ze zeggen dat gras groen is. Wij lopen op blauw gras.”

    Blauw gras staat voor een andere manier van kijken, handelen, niet de gebaande paden betreden, vertrouwen hebben, je verzetten tegen het algemeen geldende, buiten de lijntjes kleuren. Dat thema speelt door heel het verhaal. Al in het begin wordt gezegd: “Bereid u voor op het ergste. De kans dat het niet goed afloopt is zeer groot.” Maar de moeder heeft vertrouwen, vecht voor haar kind, laat het niet los, is er altijd bij. Ze wil niet nog een kind verliezen. Voor Lotus heeft ze met 25 weken een zoon verloren. Die zoon is een soort engel die zijn zusje beschermt in de gedaante van een vlinder en is voor de moeder ook een houvast. “Het enige dat ik weet is dat Sam (de gestorven zoon) er is om voor Lotus te zorgen. Lotus, die mooie bloem die het best gedijt op een modderige bodem.” Wederom zo’n prachtig beeld. Het kwetsbare kind dat uitgroeit tot een mooie bloem en zich ontworstelt aan de ‘modderige bodem’, het gevecht om te blijven leven.

    Het verhaal begint als de vliezen van moeder veel te vroeg breken. Paniek. In het ziekenhuis worden fouten gemaakt en het is aan een schoonzus van moeder te danken dat het kind een kans krijgt. Met gebroken vliezen moet je niet zitten, maar juist liggen en een gewoon ziekenhuis heeft niet de expertise om een prematuur te behandelen. Lotus wordt geboren, weegt 770 gram en is 33 cm groot. Moeder wordt aanvankelijk door de artsen en de verpleegkundigen als betweter gezien. Moeder ziet artsen als zwarte raven die alleen maar slecht nieuws willen brengen en niet de kansen zoeken en zeggen dat het kind altijd gehandicapt zal blijven. “Ik laat die raaf niet toe. Ik wil het niet. Professor Lafeber doorbreekt de negatieve spiraal. Hij is een brenger van hoop. “Ieder positief woord is een kwetsbare strohalm waaraan ik me wanhopig vastklamp.” Steeds komen de raven terug en iedere keer weet moeder hen af te weren. Maar er zijn ook heel veel artsen en verpleegkundigen die moeder en kind met heel veel liefde omringen en bemoedigen. Als lezer denk je regelmatig: artsen, verpleegkundigen luister nu eens naar wat de moeder zegt, voelt, ervaart.

    Er begint een drie maanden lang gevecht eer Lotus naar huis mag gaan. Soms wanhoopt moeder, staat ze op instorten. Ze beseft dat er niet alleen Lotus is, maar ook nog een echtgenoot en drie andere kinderen, en dat ze ook nog een baan heeft. “Het gras is blauw, maar soms wil ik doodgewoon groen gras.” Hoop en angst wisselen elkaar af. Dan valt Lotus weer terug, vervolgens wordt er weer een klein stapje vooruit gezet. Steeds meer wordt Elly de moeder die ze zo graag wil zijn.

    Het zijn vooral de kleine dingen die zo ontroeren in het boek. Voetjes die kriebelen in de handen van de moeder. Het voelen van de band tussen moeder en dochter. “Je kleine vingers omklemmen mijn vinger en je knijpt er een paar keer in. Alsof je wil zeggen: “Mam het komt helemaal goed.” De emotie die de eerste kleertjes oproepen, de oogjes die open gaan, de glimlach. Moeder en dochter er zich doorheen.

    In de epiloog wordt teruggeblikt op het eerste jaar thuis. Regelmatig moet Lotus terug naar het ziekenhuis. “Maar ze volgt haar eigen pad. En ik? Ik wandel graag met haar mee, op haar pad vol glinsterende schatten.” En ook de vlinder laat zich zien.

    De vorm van een dagboek leidt soms tot storende herhalingen. Het woord rollercoaster komt regelmatig voorbij, de termen hartactie- en saturatiedaling komen vaak terug evenals de ‘monsters’ die met negativisme op de loer liggen. Niet alle zinnen zijn correct: “De ene na de andere mijlpaal volgt elkaar op”, “Als het goed gaat mag ze zondag voor het eerst in badje”. In een tweede druk is het goed om redactioneel nog eens goed naar het boek te kijken.

    Blauw gras is een indrukwekkend , persoonlijk verhaal, dat voor ouders met een prematuur steun kan geven. Maar ook de medische stand doet er goed aan het verhaal te lezen. Tot slot is er die mooie cover met de hand van moeder en dochter en de vlinder die alles in de gaten houdt. Blauw Gras: een boek om te koesteren.

Een beoordeling toevoegen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Andere suggesties…