Beschrijving
De daad is verleden, het teken ervan blijft
Tijdens werkzaamheden op een afgelegen terrein in Vlissingen worden menselijke botten opgegraven. Deze blijken de stoffelijke resten te zijn van Nathalie Schoenen, de dochter van een vooraanstaand politicus. Nathalie was studente aan de zeevaartschool en verdween tweeëntwintig jaar geleden tijdens de millenniumnacht. Onder hoge druk werd naar haar gezocht, maar het onderzoek liep vast. Haar verdwijning is nooit opgehelderd.
Hugo Noot, inspecteur bij de recherche van Vlissingen, hielp als jonge agent mee met de opsporing, totdat hij instortte. Nu wordt hij belast met het heropende onderzoek. Het blijkt dat Nathalie gruwelijk is mishandeld en vermoord. Hij is vastbesloten om gerechtigheid voor Nathalie te vinden.
Hugo en zijn team komen er al snel achter dat tentakels uit het verleden tot in het heden reiken en dat sommige geheimen koste wat het kost begraven willen blijven.
Hoelang kan Hugo zijn eigen geheimen verborgen houden?
Soms komt niet thuis wat vertrokken is maakt deel uit van de reeks De Scalda Moorden, een detectiveserie die zich afspeelt in Zeeland, met de Westerschelde als symbolische leidraad.
De auteurs Jos Govaarts en Mark de Groot hebben hun krachten gebundeld om deze reeks te schrijven. Zij schetsen hiermee intrigerende en spannende verhalen waarbij de onderlinge persoonlijke verhoudingen tussen de personages een belangrijke rol spelen.
Scandi noir ontmoet Britse detective in De Scalda Moorden.
Gert Braak –
Scalda-serie is vertrokken en nog lang niet thuis.
Het is een van de grootst denkbare menselijke drama’s: een geliefde verdwijnt en je hebt als achterblijver geen idee wat er gebeurd is, of terugzien en elkaar letterlijk in de armen sluiten er ooit nog in zal zitten. Dat is exact waar het in essentie om gaat in de nieuwe thriller Soms komt niet thuis wat vertrokken is. Het is het eerste deel van de nieuwe serie De Scalda Moorden. Een reeks waarin de ervaren auteurs Mark de Groot en Jos Govaarts hun krachten bundelen in samenwerking met uitgeverij Godijn Publishing. Samen met deze uitgever timmeren beide heren de laatste jaren al stevig aan de weg.
Het verhaal speelt zich, evenals de toekomstige delen, af in Zeeland. Op een afgelegen terrein in Vlissingen worden tijdens werkzaamheden menselijk botten aangetroffen. Het blijkt dat deze de stoffelijke resten van Nathalie Schoenen zijn. Zij is de dochten van een vooraanstaand politicus en al ruimt twintig jaar vermist.
Hugo Noot, inspecteur bij de recherche, was destijds als jonge agent betrokken bij het onderzoek naar de verdwijning. Hij wordt nu belast met het heropende onderzoek en is buitengewoon vastbesloten de dader deze keer wel te pakken. Dan blijkt hoe geheimen uit het verleden van invloed kunnen zijn in het heden…
Soms komt niet thuis wat vertrokken is voldoet zonder twijfel aan de standaardregels voor een goede thriller. Om te beginnen is het verhaal kundig opgebouwd. De verhaallijnen zijn logisch, spannend en komen uiteindelijk op gedegen wijze bij elkaar in een ontknoping die de meeste lezers met een tevreden gevoel zal achterlaten. Als er al een klein puntje van kritiek zou moeten zijn, is het wellicht dat met name in het begin er een behoorlijke hoeveelheid achtergrondinformatie wordt verschaft. Op zichzelf interessant, maar voor de vaart in het verhaal is het niet bevorderlijk.
De kracht van deze thriller is gelegen in de personages. We leren de hoofdrolspelers, Hugo en Ankie, echt kennen. Hun onderlinge dialogen zorgen voor betrokkenheid en inlevingsmogelijkheden. Dat gebeurt dan ook. Tegelijk blijven er ook veel vragen onbeantwoord. Dat schept mogelijkheden en verwachtingen voor de vervolgdelen. Mogelijkheden te over!
Een van de grote vragen bij een eerste deel van een nieuwe serie is of er voldoende potentie is voor het vervolg. Het moge duidelijk zijn dat het antwoord op die vraag positief kan worden beantwoord. Deze twee ervaren schrijvers lijken in staat lezers te behagen met leesplezier, dat werkelijk iets toevoegt aan hetgeen er al is. Het bewijs dat je voor goede thrillers niet naar Groot-Brittannië of Scandinavië hoeft is met Soms komt niet thuis wat vertrokken is voor de zoveelste keer geleverd. Of de laatste zin op de achterflap daar zou moeten staan, is voor discussie vatbaar. Wat mij betreft had het niet gehoeven. De schrijfstijl is daarvoor voldoende uniek.