Beschrijving
Op hoeveel verschillende manieren kan iets of iemand een stille getuige zijn?
Tien schrijvers hebben een jaar lang gespeeld met deze vraag. Het resulteerde in achtentwintig zinderende verhalen.
Wat doe je als buurvrouw, wanneer je per ongeluk binnenloopt in een gruwelijke crime scene? Hoe houdt een kleine jongen stilletjes het huwelijk van zijn ouders bij elkaar? En wat als je alles nog glashelder hoort, maar de mensen om je heen denken dat je je in een definitieve coma bevindt?
Deze en meer dilemma’s worden tot op het bot uitgespeeld door de vele eigenzinnige personages. Eén ding is zeker: iedereen is wel eens een stille getuige geweest!
Marc-Jan van Dam –
Niet alle verhalen vond ik even goed. Veel verhalen voelden een beetje geknutseld en onrealistisch aan. Er zaten echter wel een paar verhalen tussen die ik erg goed vond. De drie verhalen die er voor mij boven uit sprongen deden mij zelfs een beetje geloven dat ik in een literaire bundel zat te lezen. Met kop en schouders steekt Jack Rood met twee verhalen boven de andere uit. Zijn verhaal ‘Doorstroom’ vond ik het beste uit de hele bundel en zijn andere verhaal ‘Vergeet mij’ vond ik goed voor een tweede plaats. De derde plaats is toch voor ‘De som der mankementen’ van Mieke Koomen. Deze twee auteurs konden mij met hun mooie verhalen tot denken zetten en zelfs diepe emoties losmaken.
Sommige verhalen hoorden eigenlijk niet thuis in een verhalenbundel. Het probleem of de problemen die in sommige verhalen werden besproken zouden met gemak een heel boek kunnen vullen. Dit zorgt er voor dat je als lezer onrustig heen en weer schuift op je stoel en eigenlijk liever naar de volgende wil gaan. Zo’n verhaal voelt namelijk erg volgepropt aan.
Hier en daar waren tweeluiken te lezen. Problemen werden twee keer vanuit een ander perspectief beschreven en verteld. Van deze tweeluiken heb ik erg genoten en vind ik ook erg goed gevonden!
Ik geef Stille Getuigen 3 sterren.