Beschrijving
“Dissociatie” is het tweede deel in de serie De Orde van de poortwachters en het spannende, romantische vervolg op “Initiatie”.
In dit tweede deel raakt Nido nog dieper verstrikt in een web van macht, liefde en vriendschap.
Nido komt steeds meer te weten over de wrede wereld van de Orde en de verschillende dimensies als ze terugkeert naar Stonehenge. De gevaren en de problemen zijn alleen maar groter geworden en ze moet iets ondernemen om haar lot te veranderen. Terwijl Nido zich probeert staande te houden in een doolhof van politiek, religie en macht, komt alles wat ze lief heeft in gevaar. Ze moet keuzes maken om haar vrienden te beschermen, maar ze betaalt daarvoor een hoge prijs.
Elsa –
Het eerste deel, ‘Initiatie’, was mij goed bevallen en ik was achtergebleven met een grote nieuwsgierigheid naar hoe het verdere avontuur van Nido, het hoofdpersonage, zou gaan verlopen.
Wat mij gelijk opviel toen ik begon aan dit tweede deel was dat voorin een samenvatting van het eerste deel te vinden is. Dit zorgt even voor dat fijne opfrissende herinneringsmomentje, waardoor je gelijk weer weet hoe het verhaal ging. Op deze manier begon ik goed aan deel twee en zat ik vanaf de eerste pagina weer midden in het spannende en vooral heftige leven van Nido. Zo’n samenvatting van het voorgaande deel is dus absoluut een pluspunt wat van mij betreft altijd mag in de opvolgende delen van boekenseries.
“De zeventienjarige Nido komt toevallig achter het bestaan van de geheime Orde van de poortwachters als ze tijdens een schoolreis naar Stonehenge Rag ontmoet.”
In ‘Dissociatie’ verloopt alles wat er gebeurd met een constante, geen kans op verveling, avontuurlijke vaart. De beschreven gedachtegang van Nido verhoogde bij mij het inlevingsvermogen naarmate het verhaal vorderde en toont het schrijftalent aan van Oli Veyn die de bovenstaande elementen, en meer, weet te combineren in het verhaal van ‘De orde van de Poortwachters’.
“Afschuw en doodsangst kronkelden door haar ingewanden. Haar gedachten flitsten naar die ene keer,…”
Ik vind het tof om te lezen hoe Nido groeit, veranderd en ontwikkeld in de beide boeken tot nu toe en ik vind het mooi dat in alle chaos haar innerlijke kracht centraal lijkt te staan in het verhaal. Dit zorgt ervoor dat het voor mijn gevoel perfect in het YA genre ligt en door de fictieve, maar toch realistisch aanvoelende, wereld de Fantasy kant raakt.
“Zwoegend door het zand rende Nido naar de andere kant van de poort.”
Diverse thema’s komen aanbod, zoals liefde en vriendschap maar ook macht, politiek en religie. Door deze diversiteit aan thema’s ontstaat er diepere gelaagdheid in dit boek ten opzichte van het eerste deel voor mijn gevoel.
“Jij loopt voor je problemen weg, zwijgt ze dood, omdat het verdomme te veel pijn doet om de confrontatie aan te gaan.”
Waarbij ik bij deel 1 nog tegen een paar puntjes aanliep, zoals de verwarring over het tijdsverloop en de originaliteit, heb ik over dit deel geen één kritiekpunt. Het geheel verloopt gewoon lekker avontuurlijk en leest prettig weg.
Ik kan alleen maar zeggen dat ik van het begin tot het eind genoten heb, in spanning heb gezeten en meegeleefd heb met elke stap die Nido en haar vrienden zetten. En ja, ook nu kijk ik weer vol enthousiasme uit naar het vervolg deel dus lekker doorschrijven Oli 😉