Beschrijving
Hoe hangen verleden, heden en toekomst samen? Welke patronen verbinden mensen en gebeurtenissen? Wat is de rol van ‘de tijd’, een ongrijpbaar fenomeen dat we angstvallig willen vastleggen?
In deze nieuwe roman van Luc Vandromme ontwikkelen zich twee verhalen. Het eerste speelt zich af in het Italië van de zestiende eeuw. Daarin bedreigen wetenschappelijke ontdekkingen de heerschappij van de paus en de katholieke kerk. Het andere, in de huidige tijd gesitueerd, volgt de hogeschooldocent Mauro. Hij is van Italiaanse afkomst. Door een onverwerkt trauma belandt hij in een crisis die zijn gezin ontwricht en hem dwingt tot zelfonderzoek.
In een meesterlijke stijl neemt Vandromme de lezer mee naar de wereld van vijf eeuwen geleden. De strijd om de macht wordt met alle beschikbare middelen gevoerd. Een mensenleven is ondergeschikt aan het doel. Parallel daaraan schetst hij de worsteling van een individu met de demonen uit zijn verleden. In zijn onmacht om ze te bekampen, verwijderen zijn geliefden zich van hem.
Waar en hoe de twee verhaallijnen bij elkaar komen, blijft tot het einde verrassen.
‘Tussen de dagen’ is een indrukwekkende literaire roman. Ingenieus. Wervelend. Groots. Scherpzinnig vervlecht Luc Vandromme de grote vraagstukken: leven, liefde, macht, dood. ‘Tussen de dagen’ is een roes die beroert en beklijft.
Luc Vandromme (België, 1961) is pedagoog, schrijver, beeldend kunstenaar en jazz-zanger. Eerder publiceerde hij zeven romans. De verschillende kunstdisciplines ziet hij als een middel om beelden te creëren. Zijn artistieke werk beschouwt hij als een onlosmakelijk geheel waarbij zijn hoofdaandacht uitgaat naar het schrijven. Daarin vinden zijn verbeelding en zijn ‘stem’ hun diepste uitdrukking.
Saskia Boree –
In het begin van Tussen de dagen schrijft Luc Vandromme: “In een andere eeuw diende de ruimte voor het uitvoeren van wetenschappelijke proeven.” Hierdoor rijst meteen de vraag of de auteur er direct een bizar gruwelijke voorspelling heeft in gegooid, een voorspelling van iets dat nog in de verhaallijn te gebeuren staat. Het laat de lezer hoe dan ook aan het boek gekluisterd zijn. De lezer volgt Mauro, die examens afneemt. Dit gebeurt op een serene, overpeinzende manier, waarbij de vraag wordt gesteld, wie deze Mauro daadwerkelijk is. Daardoor schemert ook enige beklemming door, welke afwisselt met het perspectief van Misa in 1560. Lezers vragen zich al lezende af wat dit verleden met het heden van Mauro te maken heeft, en dat gegeven is dan ook bijzonder intrigerend. De auteur weet een bepaalde sfeer te vangen, waardoor men er gelijk helemaal in zit.
Echter, sommige boeken hebben op de lezer als uitwerking dat geduld beloond zal worden. Dit is zo’n boek: De lezer zal even moeten afwachten waar de auteur ons naartoe zal brengen. Eenmaal op pad kan men het verhaal helemaal niet meer zo makkelijk wegleggen, omdat het verhaal zich op een opmerkelijke manier ontvouwt. De symboliek, de droom en de mussen, vormen tevens de connectie tussen het heden en verleden.
De schrijfstijl is niet alleen heel bedachtzaam, de schrijver weet het zodanig te omschrijven, dat de lezer zich vanzelf gaat wanen in de omgeving waar hij over schrijft. Lezers willen er dus zijn waarover ze lezen, en dat is heel bewonderenswaardig dat de auteur dat bij zijn publiek teweeg kan brengen. Zonder letterlijke woorden laat hij tevens op zeer effectieve wijze zien wat er zich onder andere tegelijkertijd in 1560 afspeelt. De scenes laten feilloos zien dat religie iemand niet altijd zal redden, dat het wellicht een middel is om bepaalde daden te maskeren. Zonder dat het woordelijk kenbaar wordt gemaakt, kan de lezer dus moeiteloos aanvoelen waar de auteur op aanstuurt.
Men gaat zich realiseren dat Tussen de dagen een geniale manier heeft van het tijdreizen, en bevat een gewaagd concept als het om tijdverschuivingen gaat en het aanpassen van de kalender. De tijdlijnen staan hierbij onherroepelijk met elkaar in verbinding. Hoewel er ook sprake is van een moordzaak, is dit niet de directe reden om dit boek te lezen. Dit vanwege het feit dat de ontknoping van deze moordzaak betrekkelijk eenvoudig is gebleven. Lezers zullen genieten van de luisterrijke vertelstijl die Vandromme hanteert, en worden weggeblazen door een plot dat niet alleen goed op zijn plek valt. Het laat ook nog eens een lang sluimerend euvel bij Mauro oplossen, eentje die in alle opzichten voor opluchting bij het personage zorgt. Een boek dat lezers zeker bijblijft, en de lezer in een lichte staat van bedwelming achter zal laten. Zeer indrukwekkend afgewikkeld. ⭐⭐⭐⭐⭐